özge, geçen günlerde aramızdan yeni işi için ayrıldı. yani tabi ki hepimiz üzüldük, efendim karalar bağladık, onsuz ne yaparız diye düşündük bir süre ama şu an her şey onun için daha iyi olacak.
 |
| özge'nin meşhur zıplama pozu ve bizim çaresizliğimiz. geçen sene, eskişehir'deyken. |
özge bizim şirkette risk yönetiminde çalışıyordu. taa ereğli'den uzun süredir tanıdığım bıcırık, bildiğin 3 yıl olmuş! önce ekürisi aysel'i ingiltere'ye mastera yolladık. o zamandan beri zaten biraz durgundu. belki çok mutsuz değildi -çünkü biz vardık- ama malum sebepler kendisini yeni ufuklara yelken açmasına yol açtı.
bugün yeni ofisinden sabahın köründe bizlere mesaj atmıştı. yeni iş ve yeni ortam.. bir sürü heyecan ve ufak zorluklar. özge'yi tanıyorsam, bir haftasını almaz oraya alışması ve kendini sevdirmesi. tabi kimse biz olamaz, heheh..
o mailler arasında aklıma üniversiteye başladığım zaman geldi. okulun ilk gününden bir önceki gece bildiğin gergin olduğumu hatırladım. böyle okula gitmek istemediğim zamanlar, o gece hiç bitmese diye düşündüğümü bile hatırlıyorum. aslında hep aynı döngüler. bir şey bitiyor yenisi başlıyor ama bir süre sonra her şeye alışılıyor.
bu da özge'nin giderken hepimize birer tane hediye ettiği renkli kaktüslerden. kaktüslerin radyasyonu 'emdiği' için ofislerde bulundurulması bu aralar bir gelenek. konu hakkında bilimsel bir kaynak bulamadım açıkcası, ama önemli olan zaten bu değil, düşünce. üstelik pembe ya :)
 |
| benim genç pembe. her rengin farklı anlamı var. radyasyon emip; sevgi, kankitoluk ve umut yayıyor kerata. |
baya bir uzun süre altına tabak nereden bulsak diye düşündük, çünkü saksının altı açıktı ve arada sulamak gerekiyordu- ki daha önce aysel kaktüs bakarken çok nadir su verdiğini iletti özge, yani bakması baya kolay- benim için bile! böylece bugün genişce bi bardağı biraz küçülterek benim bitkiye bir yuva kurdum, bilgisayara siper ettim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder